Πόσο τυχερή είμαι!!!

Πηγή: Άγνωστη

Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που ζώ σε αυτές τις εποχές.

Νιώθω πολύ τυχερή που μου θυμίσανε να κοιτάω των ουρανό, ακόμη και αν αυτό ξεκίνησε να γίνετε, γιατί έψαχνα να δώ στον ουρανό μας τις γραμμές των αεροψεκασμών.

Πόσο καιρό πραγματικά είχα να κοιτάξω τον ουρανό μας....

Toν είχα τοποθετήσει μέσα στην καθημερινότητα μου και δεν τον κοίταζα για χρόνια.....

Τώρα τον βλέπω καθημερινά.Τον κοιτάζω και τον θαυμάζω για την ύπαρξή του. Τον ευχαριστώ για την ασφάλεια που μου δίνει απλόχερα τόσα χρόνια παρόλο που εγω ποτέ δεν τον πρόσεχα.

Νιώθω τυχερή που με τα βαρυά μέταλλα που ρίχνουνε στην Γη με κάνανε να προσέξω περισσότερο το χώμα.Την υφή του, το χρώμα του, την μοναδική μυρωδιά του.Τώρα πια το χώμα το ψάχνω να το βρώ να το αγγίξω, να το μυρίσω.Δεν με πηράζει να προχωρίσω τώρα πια πάνω του μην τυχόν και λερώσω τα παπούτσια μου .

Μου θυμίσανε ότι αυτό με κρατάει στην ζωή τόσα χρόνια και μου δίνει την τροφή του.Μου θυμίσανε τα λόγια του Ιπποκράτη «η τροφή σου το φάρμακό σου και το φάρμακό σου η τροφή σου».Όλα παράγονται πάνω από την Γη μας ΚΑΙ ΧΡΌΝΙΑ τώρα, οι διατροφικές βιομηχανίες προσπαθήσανε να μιμηθούνε με ανθρώπινα τεχνάσματα του μυαλού τους, την γεύση, τις βιταμίνες, τα μέταλλα, τα ιχνοστοιχία, που μας δίνει απλόχερα η φύση. Κανένα ανθρώπινο τέχνασμα όμως δεν μπόρεσε να φτάσει την αξία της.

Νιώθω τόσο πολύ τυχερή που ο ουρανός χρωματιζότανε από γραμμές του ουράνιου τόξου. Πόσο πολύ χαιρόμουνα όποτε έβλεπα ουράνιο τόξο!Σαν να στολιζότανε ο ουρανός. Τώρα αν κοιτάξω γραμμές στον ουρανό δεν έχουνε πια εκείνα τα χρώματα, μα είναι λευκές πυκνές γραμμές. Και μέσα μου γελάω γιατί ξέρω ότι όλα έχουνε ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ. Όταν κάτι τελειώνει κάτι άλλο αρχίζει. Ίσως η εποχή τις βιομηχανοποίησης τελειώνει εδώ και οι άνθρωποι τώρα πια ξαναγυρνάνε πίσω στην φύση.’Ισως αυτό να φοβούνται κάποιοι.

Νιώθω πολύ τυχερή που τα καλοκάιρια στην θάλασσα έκανα γαργάρες απ’ το νερό της. Τώρα πια φοβάμαι να μπώ μέσα της μην κολλίσω ιούς, μύκητες, κ.α. και σίγουρα όταν μπέι το νερό της στο στόμα μου το βγάζω, με τόσα μέταλλα που έχει πάνω της. Τώρα όμως την βλέπω και την θαυμάζω και ξέρω ότι αν ακόμη υπάρχει ζωή μέσα της, τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Κάτι αρχίζει …..

Νιώθω τόσο τυχερή που θυμίθηκα ότι χρόνια τώρα πολλοί ήτανε αυτοί που προσπάθησαν να κατακτίσουν κομμάτια της Γης μας , αλλά κανένας άνθρωπος δεν το πέτυχε. Και μου φάινεται τόσο αστείο που κανένας τους δεν έβαλε μυαλό τόσα χρόνια και συνεχίζουν να προσπαθούν ακόμη να την κυριαρχίσουνε.

Σε όλους τους πολέμους οι άνθρωποι γυρνούσανε πίσω στην μητέρα φύση να βρούνε βοήθεια και πάντα εκέινη τους την έδινε.

Και ξέρω ότι τίποτα πάνω στην Γη δεν αλλάζει όσα χρόνια και αν περάσουν. Η Φύση πάντα θα είναι εκεί να μας βοηθάει όποτε ζητήσουμε την βοήθεια της.

Αυτό που ξεκινάει να γίνετε τώρα, είναι ο καθένας που βρίσκεται πάνω της, ο καθένας από την μεριά του και με τον τρόπο του, κλείνει τις πληγές που ΟΛΟΙ μας της ανοίξαμε όλα αυτά τα χρόνια. Την πρόταση «Σκέψου τοπικά-Δράσε παγκόσμια» την ακολουθούν πλέον παρά πολλοί άνθρωποι και τους γυρνάμε πίσω το δώρο τους.

Και τους ευχαριστώ όλους πολύ που κάπως έτσι, μας βοηθήσανε να γυρίσουμε όλοι μαζί την προσοχή μας πίσω στην φύση.

Την «μπλούζα» της τρομοκρατίας του φόβου και το αίσθημα του έρμεου, που σου λένε να φορέσεις, μην την φορέσεις.Επέστρεψέ τους την.Το αρνητικό σου συναίσθημα θέλουνε στην επιφάνεια όχι της χαράς, της ευτυχίας και της πληρότητας και θα βάλουνε όλα τους τα δυνατά να το πετύχουν.

Τους ευχαριστώ πολύ λοιπόν, που συνεχίζουν να μου δείχνουν πόσο γελοίοι είναι και με κάνουν καθημερινά να γελάω με τις απελπησμένες κινήσεις τους να κατακτήσουν……την ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!!!